Fríða Rakel Kaaber

Ég, líkt og margir aðrir, reyni að fara árlega í skoðun hjá tannlækni til að vera viss um að allt sé nú lagi í munnholinu, en það var einmitt slík skoðun sem ég útdeildi tíma mínum í nú í morgun. Ég átti nú ekki von á neinum skelfilegum fréttum þar sem ég hef ekki fundið til neinna óþæginda og var þar af leiðandi mjög afslöppuð yfir þessu. Fékk mér væna skál af súrmjólk í morgunmat, gaf kisunum sinn morgunmat og leit svo í spegil. Ég er ekki frýnileg á morgnanna og dagurinn í dag var engin undantekning. Koddabeyglur á kinninni, hár eins og á lukkutrölli og þótt spegillinn segði kannski minnst um það, þá vissi ég að allar líkur væru á því að ég væri andfúl í þokkabót.
Meðan ég burstaði tennurnar ákvað ég að það væri flenninóg að bursta bara hárið og fara í kjól. Það er alveg nógu fínt fyrir tannsa. Ekki eins og að maður af kynslóð föður míns (ef ekki afa) mundi sjá muninn á því hvort ég hefði fyrir mér á morgnanna eða ekki. Svo ég lagði af stað. Með stýrur. Og koddabeyglur. En ég var allavega í sætum kjól, svona voða fínn vafinn sumarkjóll. Eins og ég segi, alveg flenninóg.
Þegar til tannsa var komið bætti ég tuskulegt útlitið um betur með bláum plastpokum yfir skóna mína. Útlitslegur ófögnuður samfélgasins. Settist á biðstofunni og kroppaði stýrur úr augnkrókunum. Ég þurfti ekki að bíða lengi þar til nafn mitt var kallað, og inn þrammaði ég skrjáfandi plastpokaskrefum, frk. Ófögnuður Samfélagsins.

Þarna fór svo eitthvað úrskeiðs. Á móti mér tekur ekki minn vanalegi gamli góði tannsi, heldur nýji samstarfsfélagi hans sem við skulum bara kalla Mr. Handsome, með rentu. Koddabeyglurnar, úfið hárið og bláu skrjáf-fæturnir átu mig lifandi. Hégómleikinn, sem hafði mjög ákveðið ætlað að sofa út, vaknaði skyndilega eins við kalda gusu og mig langaði að hlaupa út. Til að gera langa sögu stutta potar ungi maðurinn og klípur í gynið á mér og endar svo með því að pensla tennurnar með horlituðu flúorjukki til að hressa enn fremur upp á útlit mitt. Ég sest upp að lokinni meðferð og bréfþurrkan er fjarlægð af bringunni á mér. Öllum að óvörum hefur mér tekist að toppa það ótoppanlega ástand sem ég var þegar komin í. Fíni vafði kjóllinn - það eina sem var ásættanlegt við útlit mitt - hafði losnað og ég var með óundirbúna undirfatasýningu fyrir Mr. Handsome, sem var að vonum brugðið, enda fátt eins kynþokkafullt og tuskulegur kvenmaður í fráhnepptum kjóll, bláum plastpokaskóm og með gula drullu á tönnunum - frk. Ófögnuður Samfélagsins í öllu sínu veldi! Ég staulaðist svo loks þaðan út, með sjálfsmyndina í molum.

Ég á svo annan tíma eftir rúma viku til að athuga með endajaxl.

Kannski að ég fari að skrifa eitthvað aftur nú þegar það er komið sumar og skólabækurnar eru í felum, enda með eindæmum sólfælnar. Vampýrur? Þær sjúga mig að minnsta kosti upp til agna, svo mikið veit ég.
Sjáum hvað setur. Kannski verð ég alveg argavitlaus einhverntíman á næstu vikum og þá má nú aldeilis búast við bloggi. Ég er svoddan tuðari þegar mér mislíkar hlutirnir, sbr. munaðarleysingjahælin í Kína eða mannréttindabrot gegn Tíbetum, Palestínumönnum osfrv.

En í dag ákvað ég að heimsækja þennan undirheim Morgunblaðsins, þar sem fúk- og meinyrði komast í einskonar siðferðislegt skattaskjól, til þess að reyna að gæða hann einhverri fegurð: ég kom hingað til að gorta mig af frumburði systur minnar. Ég er sumsé móðursystir. Altso ég á systurdóttur. Svo ég sletti, þá er ég "auntie". Ergo ég er العمه أو الخاله أو زوجه العم أو الخال .

Roggin? Ég? Jæja, ég viðurkenni það bara, enda hef ég líka fullan rétt á því að vera það!

Þar til næst - ég mæli þó ekki með því að halda niðri andanum.

En ég sá hins vegar fullt af kisum. Kannski, bara kannski, voru þetta alls ekki kettir eftir allt.

Hins vegar nefnir fréttin tvær borgir, annars vegar Fuzhou og hins vegar Xi'an. Þannig að ég get enn leyft mér að vona að kisurnar sem ég gaf stundum gott í gogginn hafi vissulega verið kisur.

	Risarotta í Kína
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Nú er ég líklega stolt af kvartbaunanum í mér, því eins og einn gerði athugsemd hér um nýlega kemur ætterni mitt af einhverjum ástæðum skoðunum mínum við.

Gera Íslendingar ekki fylgt þessu fordæmi? Eða hefur Íslenska ríkið kannski ekki stutt nein mannúðarverkefni í Palestínu? Nú er ég ekki nógu vel að mér, endilega upplýsið mig ef einhver veit um þau mál.

Það væri hreint ekki slæmt að fá smá pening í ríkiskassann, og ekki væri ég með neitt samviskubit ef það kæmi frá Ísrael eins og staðan er í dag ;o)

	Vilja lögsækja Ísraela
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt