Hvar fæ ég

greiningu á því hvort ég sé með þetta? Ég hef allt mitt líf verið í vandræðum með það sem ég hef alltaf kallað "pirringur í fótunum" sem er í raun þannig að ég með verki og eitthvað sem ég get bara lýst sem pirring í fótunum. Þá get ég ekki með nokkru móti legið/setið hreyfingarlaus því pirringurinn magnast óðfluga upp við kyrrstöðu. Ég hélt að allir væru svona og fólk skildi bara ekki mitt nafn á þessu. Nú get ég sýnt unnusta mínum fram á það að ég er ekki ruglukolla, ég er fársjúk og illa haldin af fótaóeirð. Það er vandamálið.

Var ég ekki einmitt að blogga fyrir skemmstu um svefnleysi mitt?

Áfanga náð í rannsóknum Íslenskrar erfðagreiningar á fótaóeirð

Aspartam

og MSG sæta ofsóknum. Meira að segja fötin verða að vera lífrænt ræktuð. Þannig er tískan. Ekki viltu vera lummó?

Ef ég væri

könguló mundi ég samt segja kónguló og svo mundi ruglast og flækja löppunum.

Eins gott

að gerast ekki brotleg þegar ég dvel í Kína. Ætti að kynna mér lögin þar. Kannski. Eða vera bara skynsöm. Annars er ég á móti dauðarefsingum, alveg sama hver glæpurinn er. Rannsóknir sýna líka að Í samanburði við harðasta dóm á eftir dauðarefsingunni, þ.e. lífstíðarfangelsi án möguleika á reynslulausn, þá eru dauðarefsingarnar dýrari í rekstri og þær eru ekki meira fyrirbyggjandi. Svo eru þær líka óafturkræfar ef síðar kemur í ljós að viðkomandi var saklaus, en það gerist oftar en maður mundi vilja trúa. Þa´eru það líka venjulega ekki verstu glæpamennirnir sem fá þennan harða dóm heldur þeir efnaminni, þ.e. þeir sem ekki hafa efni á nógu góðum verjanda.
Best að drýfa sig í vinnuna. Það eru sko útsölur í gangi.

Dæmdur til dauða í tengslum við þrælahald í Kína

Týndir þú hundi 7.-8.júlí?

Var á leið frá Keflavíkurflugvelli þegar ég þurfti að nauðhemla vegna fiðrildahunds á miðri götu. Þetta var árla morguns þann 8.júlí síðastliðinn. Sá var kaldur og hrakinn og skalf eins og lauf. Ég fór með hann til lögreglunnar. Vona að hann hafi komist heim til sín. Hann var ferlega sætur.

Hundurinn Lúkas á lífi

Andvaka?

Kannski. Hef alltaf átt erfitt með svefn. Það er ekkert nýtt. Byrjaði þegar ég var um sex ára gömul og hefur hrjáð mig síðan. Fyrir um fjórum árum svaf ég ekki neitt í tvær vikur. Ekki lúr. Þá fór ég til læknis. Hann lét mig fá svefnpillur sem ég tók það sama kvöld. Svaf eins og steinn. Þurfti svo að nota töflurnar góðu í tæpa viku til að ná upp góðu svefnmunstri, að minnsta kosti eins eðlilegu og mér er mögulegt að ná. Eftir það var vitneskjan um þær í baðskápnum nóg. Ég væri að ýkja ef ég segðist hafa sofnað eðlilega á hverju kvöldi. En ég sofnaði allavega.

Pillurnar runnu út síðasta sumar.

Ég er rosalega þreytt.

Transformers - fyrir alla sem muna níunda áratuginn!

Ég man níunda áratuginn. Man hann mjög vel. Man eftir grifflum, man eftir Shoe People, man eftir Xena - Queen of the Jungle og appelsínugulum varalit. Man eftir túperuðum toppum og marglituðum hanakömbum. Man eftir Björk í brúðarkjól að syngja um Önnu og ég man eftir lélegu tæknibrellunum í kynningunum í Skonrokki. Ég man eftir netabolum, man eftir skærbláum maskörum, neon skiltum og þríhyrningum út um allt.
Ég man eftir illa leiknum unglingamyndum um sólarhring af prakkarastrikum sem endaði samt alltaf vel - burstaklippti strákurinn fékk alltaf permanentuðu stelpuna. Í snjóþvegnum gallabuxum. Bæði tvö.

Ég man eftir Pretty in Pink og Teen-Witch. Man eftir Kolaportinu í bílastæðahúsinu við Kalkofnsveg og man eftir Björk að selja föt þar í bási og gulum krumpuefnis kjól sem við keyptum af henni á 50kr.
Man eftir krumpuefnis sundbolum. Man eftir nælonleggings og leikfimibol yfir, með þveng. Man eftir bolum og peysum sem vantaði neðri hlutann á. Man eftir ljósastofu í kjallara á Skólavörðustígnum þar sem rauð rör og hvít járnanet voru í hávegi höfð.

Ég man eftir Tokyo við Hafnastræti þar sem var selt Little Twin Stars, Hello Kitty og annað Sanrio dót. Man eftir reykvélum og spandex göllum. Man eftir undarlegri villikattatísku - ljón og tígrisdýr voru rosalega heit. Man eftir Vörumarkaðnum og stikum á Vesturlandsvegi milli Mosfelssveitar og Reykjavíkur. Ég man eftir 40 ára afmæli Kaupfélags Kjalarnesþings og 200 metra afmælistertu Reykjavíkurborgar.

Ég man eftir veðurfréttamönnum sem bentu á snúningskassa með priki og skröfuðu endalaust um vindstig. Ég man eftir falli Berlínarmúrsins. Man efti 19:19. Ég man eftir að syngja hástöfum með Suzana og Mamma Maskarar Augun.

Ég man eftir Galsa og appelsínu Topp ís. Man eftir kaðlapeysum með vængjum. Man eftir kínaskóm í Hagkaupum og hárskrauti sem fékk taglið til lyftast upp um fimm til tíu sentimetra. Man eftir haltu kjafti kúlum og fílakaramelluleiknum - rauð rönd undir gyllingunni veitti þér tíu karamellur í verðlaun. Man þegar við systurnar urðum vinsælastar í hverfinu yfir nótt því við áttum videotæki. Man eftir Rainbow Bright og hestinum hennar. Man eftir Lady Lovely Locks, He-Man og She-Ra og ég man svo sannarlega eftir Transformers.

Sem tekur okkur aftur að fréttinni. Ég ætla svoo að sjá Transformers.

P.S. Ég man samt ekki hvað þetta níunda-ártugs-lag heitir, þó svo ég fái það með reglulegu millibili á heilann:

"....Í huga minn,
þar komst þú inn,
settist þar að,
ég hjarta mitt þér gaf.
Ég hafði leitað þín í hundrað þúsund ár......"

Anybody???

Harry Potter vinsælastur í kvikmyndahúsum vestanhafs

Ætli ég sendi honum ekki kveðju, blessuðum

Kim Jong Il er líklega ekki í góðu skapi núna. Vona að hann fari nú ekki að sprengja neinn í fýlu sinni. Hvernig ætli veðrið sé annars hjá þeim?

Norður-Kórea staðfestir lokun

Nei, þau hækkuðu bara ekki neitt!

Það er fjórði júlí, sem er nota bene þjóðhátíðardagur Bandaríkjamanna, og þar af leiðandi voru allir markaðir USA lokaðir í dag. Enda var nákvæmlega sömu tölum gert hátt undir höfði í gær, þegar gildi fréttarinnar var ívið meira.

39 dagar

Eftir 39 daga hefst ævintýri mitt. Í raun mætti deila um hvort það hefjist deginum áður, það er þegar ég fer af landi brott og held til Kína, en ég verð ekki mætt til Xi'an fyrr en 11. ágúst og þá, að mínu mati, hefst gleðin fyrir alvöru. Það er svo skrítið að núna er það mér afar raunverulegt að ég muni ekki vera á frónni í 3,5 mánuði, en þar sem ég hef ekki hugmynd um hvað ég er að fara út í þá er verustaður minn þennan tíma algerlega óraunverulegur. Með öðrum orðum ég núna sérlega meðvituð um komandi fjarveru mína en hef enga tilfinningu fyrir veru minni þennan sama tíma. Þá eru sumsé þessi nákvæmlega sömu ca.100 dagar bæði ofur-raunverulegir og ó-raunverulegir á sama tíma. Þetta er mögnuð pæling. Ætli það sé hægt að orða hana á fleiri vegu?