átti einu sinni spjall

við Kúbverja. Sátum við í makindum og sötruðum kaffibolla á meðan hann reitti af sér hvern Kastró brandarann á fætur öðrum. Þeir minntu einna helst á Hafnfirðingabrandara nema hvað að þeir snérust flest allir um það að Kastró væri langlífasti bastarður síðan Adam reis af moldu hérna um árið.

Læt einn fylgja hér með svona í gamni. Sitt sýnist hverjum um gæðin.

Maður einn vildi biðja einræðisherran bónar og ákvað því að koma færandi hendi í von um að það mundi milda karlinn. Hann hugsaði vel og lengi hvað væri nú verðugt í huga foringjans og eftir miklar vangaveltur ákvað hann að gefa honum risaskjaldböku. Það þurfti mikla fyrirhöfn en á endanum tókst honum að nálgast eina slíka og fór nú á fund Kastrós. Hann færði honum auðmjúkur gjöfina og beið nú í ofvæni í von um góð viðbrögð. Kastró horfði á skjaldbökuna lengi og spurði svo hugsi, "Og hversu lengi lifa svona skepnur?". "Þetta karldýr er ungt og hraust og mun lifa í mjög langan tíma, allt upp í 200 ár, herra minn!" svaraði maðurinn, og ekki var laust við að vottaði fyrir monti í röddinni, hann hafði klárlega hitt naglan á höfuðið með þessari gjöf. Honum til mikillar furðu andvarpaði leiðtoginn þungt. "Þetta er vandamálið með gæludýr, þau drepast alltaf svo fljótt!"

Kastró að láta af völdum?